شیخ علی محمد فقیه حبیب آبادی

شیخ علی محمد فقیه حبیب آبادی

ایشان از علما، فضلا و مدرسین اصفهان، در حدود سال 1300ق در حبیب آباد  برخواراصفهان ولادت یافت. تحصیلات خویش را در نزد علمای اصفهان از جمله آقا سید محمد باقر درچه ای، سید عبدالحسین سیدالعراقین، آخوند ملا عبدالکریم گزی، جهانگیرخان قشقایی، آقا جلال مسجد شاهی، میرزا عبدالحسین مسجد شاهی، سید مهدی درچه ای، سید محمدرضا خراسانی و آخوند ملا حسین فشارکی گذرانید و به درجات عالی علمی نائل گردید تا جایی که از سوی استادش، سید عبدالحسین سیدالعراقین، موفق به اخذ اجازة اجتهادی گردید.

ملا حسین فشارکی او را عالمی عادل می دانست. معلم حبیب-آبادی نیز وی را عادل دانسته و با او نماز می خواند. وی در حدود سی سال در قریة حبیب آباد به امامت جماعت و موعظه اشتغال داشت.
در سال 1327ق به اصفهان آمد و در مدرسة کاسه گران به تدریس شرح لمعه و قوانین مشغول گردید. با این وجود هیچ گاه از مطالعه و فراگیری علم غافل نبود. وی در حوزة درس شیخ محمد حسین امام نجفی و سید محمدرضا خراسانی شرکت می-نمود و در مدرسة چهارباغ حجره داشت. از شاگردان وی می توان به رجبعلی گلزار، شیخ عباس ربنی خوراسگانی و ابراهیم جواهری اشاره نمود.

 بنا بر اظهار برخی از شاگردانش وی مردی دیندار، خوشخو و نیک نفس بود و از حیث معلومات نسبت به بسیاری از مدرسین مدرسة چهارباغ رجحان داشت. با قناعت بسیار زندگی نموده و از مختصر ملکی که در حبیب-آباد متعلق به وی بود، گذران معیشت می نمود.
سرانجام وی در شب جمعه17 ربیع الاول1380ق در اثر ابتلاء به عارضه قلبی دارفانی را وداع گفت و در تخت فولاد در تکیة فاضل سراب مدفون گردید. ماده تاریخ فوتش بر سنگ مزارش چنین است:
ضع یا ادیب الرجل فی جمع و قل
حی الفقیه بغدوة المولود
از وی دو فرزند پسر و چند دختر برجای ماند. دکتر مهدی فقیه حبیب آبادی یکی از فرزندان وی می باشد که از دانشکدة پزشکی تهران فارغ التحصیل گردیده، وپزشک متخصص وماهری می باشذکه به امرطبابت دراصفهان اشتغال داشته و از حسن خلق و معاشرت و بخصوص توجه به مستمندان و همشهریان خود برخوردار بوده است.